Inloggen

Saba Nederlandse parel in de Caribbean

Saba is prachtig
Saba is prachtig
©
Saba
Wij zijn heel positief verrast over Saba. Het is totaal anders dan de rest van de Carieb. Niet dat dat allemaal hetzelfde is, maar Saba is toch wel uniek. Er is geen criminaliteit bijvoorbeeld en dat alleen al is een unicum in de Caribbean! Saba is een erg mooi en vriendelijk stukje Nederland waar de zon bijna altijd schijnt en het nooit koud is!

Saba??? Nog nooit van gehoord! Dat dachten wij tenminste, maar Saba is toch echt een Nederlands eiland! Een vulkaantop die uit de oceaan oprijst. Het is het hoogste punt van Nederland en hier bevindt zich ook echt het beroemde Nederlandse tropische regenwoud.

Onderweg van St. Maarten naar Saba is het fantastisch zeilen en we zien zelfs voor het eerst een echte grote walvis. Alleen jammer dat mijn rugpijn die ik twee dagen tevoren op St. Maarten heb opgelopen weer op begint te spelen dus ik ga binnen op bed liggen en laat het zeilen aan Ilona over. Inklaren lukt nog net maar de dag erna kan ik niet meer lopen. Gelukkig hebben we op onze zeilboot overal rails en handvatten om je bij ruig weer aan vast te houden dus ik kan mezelf in ieder geval naar buiten slepen. Zwemmen schijnt goed te zijn bij rugproblemen en dit is een ideaal moment om dat in de praktijk te gaan brengen. Zodra ik in het water lig hoef ik mijn lichaamsgewicht niet meer via mijn rug te dragen en ben ik ineens weer redelijk beweeglijk. We gaan snorkelen en zien weer waterschildpadden, voor het eerst een Lion-fish en ander fraais. Zodra ik echter de ladder van de boot weer opga ben ik gelijk weer invalide. Nu heb ik zoiets in Nederland, nou ja, dit is ook Nederland maar ik bedoel het kikkerlandgedeelte, ook wel eens gehad maar dan was het de volgende dag wel over. Dit keer niet helaas; de volgende ochtend kan ik nauwelijks het bed uit komen. Weer het water in, maar dat is dit keer ook niet meer zo geweldig. Met veel moeite hijs ik me in de dinghy om naar de kant te gaan, maar na een korte tijd hou ik het niet meer van de pijn en laat me uit de dinghy vallen. Ilona sleept me achter de dinghy aan terug naar onze boot Omweg. We besluiten dat het nu toch wel tijd wordt om een dokter te raadplegen, maar ja, ik kan de boot niet meer af. Ilona gaat alleen op pad en komt een tijdje later terug met ontstekingsremmers, spierverslappers, en een doos morfinetabletten. Toe maar, geen halve maatregelen, en dat zonder de patient zelfs maar gezien te hebben! De morfine laat ik na het lezen van de Nederlandstalige(!) bijsluiter nog maar even zitten maar de rest laat ik een nacht op me inwerken.

Ladder Bay
Ladder Bay
©
Saba, Ladder bay
Als je goed kijkt, zie je een trap omhoog lopen. Dit was vroeger de enige manier om aan land te komen! Alles werd zo aan land gebracht en dat moet vaak een onmogelijke opgave zijn geweest want de branding is zelfs met mild weer best pittig en de trap is erg stijl en lang (het bovenste witte huisje is ongeveer op de helft).
Veel schildpadden op Saba!
Veel schildpadden op Saba!
©
Saba
We hebben op nog geen andere plek zoveel schildpadden gezien als hier op Saba en in tegenstelling tot in de Tobago Cays, hebben we hier niet gezien dat ze gemerkt zijn.

Het advies van de dokter was om te lopen, maar eh, dat is op Saba niet eenvoudig. Achter de dinghy aanslepend is het enige bereikbare landingspunt "De Ladder", een 800 treden in de rotswand uitgehouwen trap wat tot voor kort de enige manier was om in Saba aan land te komen. Daarom is het ook van Nederland gebleven: de oorspronkelijke bevolking had bovenaan de ladder grote stenen klaarliggen en rolden die simpelweg de ladder af zodra de indringers halverwege waren. De nieuwe manier om aan land te gaan is via de haven, maar die is erg ver weg, te ver om slepend achter de dinghy te kunnen bereiken. Nu ben ik het opgesloten zitten op de boot en door het raampje naar Saba te staren zo zat dat ik besluit om de enige bereikbare loopmogelijkheid, de Ladder dus, te gaan doen. De eerste hindernis is om op het keienstrand te komen. De branding is zo woest dat we hier de dinghy niet aan willen wagen en we ankeren de dinghy op veilige afstand van het strand en zwemmen de rest zelf wel. Dit is iets waar we al ervaring mee hebben en met een beetje timing is zoiets goed te doen. We zwemmen tot vlak voor het strand en wachten dan een geschikte golf af en laten ons precies boven op het strand "afzetten". Dit lukt geweldig goed en even later bestijg ik de ladder. Nou ja, mijn herinnering is niet helemaal positief en ik denk dat ik een van de weinigen ben die de ladder onder invloed van spierverslappers heb beklommen, maar het is me gelukt! Boven was het tijd voor een welverdiende lunch, maar in een restaurantje is het toch wat gek om staand te gaan eten dus ik ga zitten... en hou het even later niet meer van de pijn. Nu dan toch maar een morfinetablet en eenmaal weer op weg naar beneden zie ik hier en daar een kabouter de bosjes inschieten maar de pijn verdwijnt als sneeuw voor de zon. Het gekke is dat ook na uitwerking van het drastische medicijn de pijn niet meer terugkomt. Bedankt Doc! Ik kan weer normaal lopen en de volgende dag gaan we gewoon echt Saba verkennen.

Iemand meenemen is de norm
Iemand meenemen is de norm
©
Saba
We hebben niets anders gedaan dan gelopen (omdat we dat wilden) en gelift op Saba. Een taxi is echt niet nodig, liften -en vooral ook iemand meenemen- is hier de norm. Leuk want zo kom je telkens met andere mensen in gesprek. Er zijn maar ongeveer 1500 inwoners dus je kent ze snel allemaal ;-) Stuur zit rechts, dat zie je hier wel vaker. Maar ze rijden hier officieel rechts net als in Nederland.

Saba is zoals heel Nederland had moeten zijn! Er is geen criminaliteit, ook niet een beetje, gewoon helemaal niet. De mensen doen hun huizen niet op slot en laten de sleutels van de auto altijd in het contact zitten. En als je langs de weg loopt dan stopt vanzelf de eerste de beste auto die er langskomt en vraagt of je mee wilt. Iedereen maakt hier graag een praatje en zo komen we in korte tijd veel te weten over Saba. De officiele taal op Saba is Nederlands en alle verkeersborden, overheidspublicaties, bijsluiters, etc. zijn in de Nederlandse taal, hoewel maar 17% van de bevolking Nederlander is. Voor de rest is het een mengelmoesje van nationaliteiten, nazaten van voormalige slaven, oorspronkelijke bewoners, allerlei import en vermengingen van dat alles. Een kwart van de bevolking bestaat uit voornamelijk studenten, want op Saba hebben ze een medische universiteit die vooral populair is onder Amerikaanse studenten omdat de studie hier maar de helft kost als in Amerika. Hoe dan ook, al die nationaliteiten (bij het laatste feestje telden ze maar liefst 60 verschillende nationaliteiten) leven in volstrekte harmonie met elkaar. Voor ons is het totale gebrek aan criminaliteit en de rust die er van dit alles uitgaat een verademing.

Klein beetje groot wel
Klein beetje groot wel
©
Saba

De twee dorpjes op Saba zijn gezellig, maar het mooiste van Saba vinden we het tropische regenwoud. Op Dominica hadden we al door een tropisch regenwoud gelopen maar dit vinden we nog net iets mooier. Het is ongerept; er loopt een soort pad maar daar houdt het dan ook mee op. En overal groeien er planten waarvan we denken die wel eens gezien te hebben, maar dan in klein formaat op de vensterbanken in kikkerland. Ergens hoog tegen de vulkaantop slaan we een bocht om, er is een gat in de begroeing en precies door het gat zien we de oceaan met in het midden onze eigen Omweg! Priceless. Er staat een bankje, we eten een broodje en voeren wat hagedissen en worden daardoor ingehaald door een ander Nederlands stel. Zij hebben een avontuurlijke vakantie waarbij ze overnachten bij bed and breakfast faciliteiten en op de vraag waar wij logeren wijzen we door het gat naar beneden. Zo grappig hoe mensen altijd denken dat je een crack moet zijn op zeilgebied en hoe ze reageren als we zeggen dat we twee jaar geleden nog nooit hadden gezeild! En dat als je eenmaal de trossen los hebt gegooid bij de Canarische eilanden dat de wind en stroming je onherroepelijk naar de Caribbean stuwen en dat je juist heel erg goed moet kunnen zeilen als je wilt voorkomen dat je aan de overkant terecht komt. We hebben al meerdere mensen op ideeen gebracht en ook nu zien we een lampje aangaan. ;-)

Romantische zonsondergang vanuit Opweg
Romantische zonsondergang vanuit Opweg
©
Saba
Zo mooi rustig was het de eerste dagen, helaas werd het aan het einde een stuk minder relaxed aan de mooring op Saba.

De dag hierna draait de wind en ontstaat er een behoorlijk swell op de ankerplaats. Natuurlijk precies op de dag dat we bedachten wel ergens te kunnen gaan eten en later in het donker de 2 mijl vanaf de haven tot aan onze boot af te kunnen varen. De oceaan is verraderlijk: de afgelopen dagen leek het een meertje en scheurden we in plane de 2 mijl af van de boot naar de haven, maar nu is de oceaan ineens weer oceaan! Er zijn ineens hoge golven, planeren is niet meer verantwoord en tergend langzaam gaan we golf op en af terwijl het water over en in de dinghy spuit en duurt het een eeuwigheid voordat we eindelijk bij Omweg aankomen. Deze rolt en stampt ruw op en weer op de golven; het zwemplateau verdwijnt de ene keer onder water en een moment later steekt het plateau hoog in de lucht en komt zelfs de bovenkant van het roer boven water. Het is een hele toer om aan boord te komen en ondertussen te voorkomen dat de dinghy onder Omweg terecht komt. De andere zeilboten zijn grotendeels al vertrokken en de rest vertrekt de volgende ochtend. Wij houden het het langste vol, maar na nog een dag in deze omstandigheden houden we het voor gezien en vertrekken we weer naar Sint Maarten, mede omdat ons bestelde zeil voor de rolfokinstallatie bijna klaar is en we daar sowieso nog een hoop dingen hebben te doen.

De mooiste foto's vind je hieronder in de fotoserie!


Reacties

Naam:
Email:
Tekens over:


wat ge wel dig moooooooi!!!!!!!
2
0

Super mooi!
2
0

Bij de vele mooie foto's moest ik (ook) gelijk aan La Gomera denken. Verder dan de Canarische eilanden ben ik nooit geweest. Echt schitterend om zo paradijselijke eilanden met eigen schip te kunnen bezoeken. En door jullie beeldende hand van schrijven is het net alsof ik er zelf bij ben :-D
2
0

Zouden er anderen zijn geweest die met spierverslappers de ladder op, en met morfine de ladder af zijn gegaan? Mooi verhaal, prachtig eiland!
2
0

Ik kan geen andere reactie dan "prachtig" bedenken ;)
2
0

Frans en Ank Veldman
Mooi,mooi,mooie foto's.....
2
0

contact