Inloggen

Terug in het water maar nu met een verbeterd schip!

image

©

Omweg wordt verplaatst van de hangaar naar de zee. Het moment van de waarheid is bijna aangebroken; is onze Omweg lekvrij? En hoe goed doet de nieuwe motor het, in combinatie met de nieuwe schroef?

Tijdens ons verblijf in Nederland is het interieur van de boot weer grotendeels ingebouwd. Er moet nog erg veel gebeuren en dat willen we voor een groot deel zelf doen, we gaan weer naar Tenerife. Doelstellingen tijdens deze missie zijn:

  1. De boot verder klaar te maken zodat ze weer het water in kan
  2. Na de tewaterlating de boot zeilklaar te maken
  3. De boot te verplaatsen naar een leuke haven
  4. Uittesten van de boot in gevarieerde omstandigheden

Gezien de 4 pagina's A4-formaat met 'things-to-do' voordat we überhaupt kunnen varen, zijn dit ambitieuze plannen dus we vertrekken zonder retourticket omdat we niet kunnen inschatten hoeveel tijd het zal kosten. Uiteindelijk zullen we twee maanden in Tenerife verblijven.

De boot waterklaar maken

We zijn erg gemotiveerd tijdens deze fase. Om verblijfskosten te besparen en efficiënter te werken besluiten we te logeren op onze boot, maar deze staat nog op bokken binnen in een hangaar. Dit heeft verschillende consequenties zoals het niet kunnen gebruiken van de (sanitaire) voorzieningen van de boot en het verdragen van herrie en stof van andere boten waaraan binnen de hangaar wordt gewerkt. We werken het lijstje zo snel mogelijk af: We sluiten de motor aan, de elektrische apparatuur, herstellen de kussens van het interieur, het roer wordt geplaatst; stukje bij stukje wordt de boot meer Omweg.

image
©
Het 'kofferbakbuffet', enkele momenten voor de doping. Omweg hangt nog in de lift en wij zijn reuze benieuwd hoe het straks zal gaan!
Dan uiteindelijk volgt de grote dag en wordt de boot weer te water gelaten en officieel "Omweg" gedoopt. Tijdens het te water laten controleren we alle dieper gelegen delen op water. Maar nee he, wanneer ik onder de vloer van de salon kruip en de weer daaronder gelegen ruimtes controleer ontdek ik een laag water. Zou er ergens een naad niet goed zijn dichtgelast? Het waterpeil blijkt echter niet te stijgen en bovendien smaakt het water niet zout dus we geven groen licht om de boot los te laten. De waarschijnlijke oorzaak is het overlopen van de watertank wanneer deze vlak voor het te water laten werd gevuld met 400 liter drinkwater terwijl niet alle aftappunten waren gesloten. Een bescheiden feestje is op zijn plaats zodra we even op de motor de haven hebben rondgevaren. Zoals met alles gedurende deze periode is het ietwat improviseren maar het "kofferbakbuffet" van onze huurauto volstaat voor de voltooiing van deze plechtigheid. Twee dingen zijn opgevallen tijdens de 5 minuten durende rondvaart: De combinatie van nieuwe motor, keerkoppeling en schroef werkt verbluffend waardoor ons zeiljacht verdacht veel op een speedboat lijkt, maar tegelijkertijd helt Omweg zwaar naar bakboord. We beredeneren dat op dit moment alle zware spullen (accu's, duikspullen, keukenspullen, 50 meter ankerketting, etc aan bakboord liggen en stuurboord zo ongeveer onbeladen is, maar geheel gerust zijn we niet over de verdeling van het lood over de twee kielen. Maar op dit moment kunnen we niet anders dan afwachten.

Omweg zeilklaar maken

image

©

Vijf dagen na de tewaterlating laten we de mast erop zetten, dit gebeurt met een hijskraan. De man in het zwarte t-shirt bedient deze heel netjes en beheerst met een afstandsbediening.

Leuk dat we in het water liggen... Maar er zit niet eens een mast op ons zeiljacht, laat staan zeilen en de rest van de tuigage! En het toilet blijkt ook van geen kanten te werken: zowel pomp als slangen lekken. Er is weer veel werk aan de winkel om deze fase zo snel mogelijk te voltooien. Het voordeel is wel dat we nu de slangen en de pomp zelf nakijken/repareren/vervangen en hierdoor ook dit deel van de boot veel beter leren kennen. We liggen dan wel in de haven maar echt geweldig is het hier niet. Het is een industriehaven met veel stank, herrie, vervuiling en weinig gezelligheid. Een extra motivatie om alles zo snel mogelijk voor elkaar te hebben wordt gevormd door het aanstaande bezoek van Kim, Ilona's zusje. Ooit leek de geplande datum ruimschoots voldoende om Omweg volledig klaar te hebben voor een tripje naar een ander eiland, maar nu moeten we doorwerken om tijdens het bezoek zelfs maar een stukje te kunnen gaan zeilen. Iedere dag vorderen we weer een beetje. We kunnen het toilet weer gebruiken, even later is ook het gas voor de keuken weer aangesloten en kunnen we ook weer koken. Hoe meer spullen er aan boord komen, hoe meer de bakboordhelling afneemt, dus ook dat lijkt goed te komen.

Tijdens ons werk komt er ineens een ander aluminium jacht naar onze steiger varen. De enige opvarende op dat moment is Ben, een Franstalige Zwitser die we een biertje aanbieden om wat bij te kletsen. Hij blijkt al jaren de wereld rond te varen en bovendien ook eens met een aluminium jacht op de rotsen te zijn beland. Dat laatste schept direct een band. Alleen in zijn geval ging het om een wel heel erg spannende situatie.. Hij is met zijn vrouw op de rotsen gegooid tijdens een storm op een onbewoond eiland in een onherbergzaam gebied en ze hebben hier 10 dagen moeten zien te overleven voordat het tij hoog genoeg was en hij de boot weer vlot had en met een gat in de romp al pompend twee dagen moest varen om de bewoonde wereld te bereiken! Hij is fotograaf en zijn vrouw, die een paar dagen weer aan boord komt, is graveuse en samen hebben ze een bijzonder boek gemaakt waarvan wij een exemplaar krijgen. Na een laatste gezellige avond nemen we afscheid, zij vertrekken de volgende dag met ultieme bestemming de Noordpool (ze hebben een hekel aan warmte), en we weten dat we elkaar waarschijnlijk nooit meer zullen zien. Zij gaan naar het noorden, wij gaan naar het zuiden. Zo gaat dat in de cruisersgemeenschap.

image

©

Verdrietig: de Beppe (oma) van Kim en Ilona is overleden. Kim en Ilona hebben bloemen in het water gestrooid ten tijde van de crematie. Het voelt heel erg vervelend om er niet echt bij te zijn.

Vlak voor Kim op bezoek komt zijn we, na het overwinnen van allerlei kleine oponthouden en tegenslagen, zover dat er weer kan worden gezeild. De eerste indruk is dat zowel onder motor als zeil Omweg het geweldig doet. Omweg is lichter, heeft een betere motor en schroef, een verlenging van de romp, een beter voorzeil, en dat alles vertaalt zich in betere prestaties.

Er is verdrietig nieuws vanuit het thuisfront; Beppe is overleden. Ze is oud geworden en ze was al weduwe, dat verzacht het een beetje, maar verdrietig blijft het zeker om je te realiseren dat je nooit meer dat lieve lachje zult kunnen zien :-( We besluiten na veel wikken en wegen en met een heel dubbel gevoel dat we het afscheid nemen op Tenerife, in plaats van naar huis te vliegen en de week vakantie van Kim te annuleren...

Een van de eerste zeiltests vindt plaatst terwijl Kim er is. Onderweg worden we ineens het middelpunt van dolfijnenaandacht: overal om ons heen schieten de dolfijnen door het water, maken sprongetjes in de lucht, het zijn er wel honderd en ze blijven een hele tijd.

image

©

Vandaag brengen we Omweg naar de nieuwe haven. Het eerste deel is het helaas nog windstil waardoor we moeten motoren om op tijd te arriveren maar door het ontbreken van de wind, is de zee wel spiegelglad daardoor kunnen we de dolfijnen die naast de boot komen zwemmen heel erg goed zien. Op een gegeven moment zijn er echt tientallen/honderd(en) dolfijnen in de buurt en die blijven een lange tijd gezellig mee zwemmen. Wanneer de wind aantrekt en we dus langzamer gaan om de zeilen te hijsen, zijn ze helaas in een mum van tijd vertrokken.

In deze periode verhuizen we ook naar La Galera bij Candalaria. Paul (die Omweg heeft gelast) en zijn vriendin Mariska liggen ook in deze haven en met hen hebben we een gezellige tijd. Het is een fijne, rustige haven en het is leuk dat de mensen die er zijn -net als wijzelf- zo van hun boot springen voor een verkoelende duik in het kraakheldere water van deze haven.

Zeiltests

De Canarische eilanden staan bekend om hun beruchte acceleratiezones, die ontstaan door het vulkanische landschap dat grote hoogte bereikt: de Teide op Tenerife is met 4 kilometer de hoogste berg van het Spaanse koningsrijk. Het gevolg is dat er vreemde effecten ontstaan op de wind die vanuit de oceaan komt aanwaaien. Zo kan het op de oceaan letterlijk binnen een paar meter veranderen van een zacht briesje in een storm alsof er een onzichtbaar gordijn hangt. Je moet het hebben meegemaakt om het te geloven. In ieder geval vaarden wij een acceleratiezone binnen, gelukkig met gereefde zeilen, maar net op een moment waarop we nog aan het overleggen waren om er maar een rifje uit te trekken omdat er "niet veel wind" stond. Binnen een minuut ging het van 8 knopen wind naar meer dan 40 knopen wind en we weten nu in ieder geval dat we met 40+ knopen wind (tussen windkracht 8 en 9) met gereefd voorzeil nog prima kunnen zeilen, maar dat het nogal lastig is om alsnog het voorzeil naar beneden te krijgen.

De volgende dag willen we weer gaan varen maar blijkt het grootzeil niet meer gehesen te kunnen worden. De dyneema-val is in de top van de mast van het katrolletje geschoten en zit muurvast tussen de poelie en de as. Dit vastlopen had ook gekund terwijl het zeil gehesen was en dan hadden we het zeil in die 40 knopen wind nooit naar beneden kunnen krijgen. Ilona moet de mast in om dit weer los te krijgen en we besluiten om direct maar een dikkere val te kopen zodat hij nooit meer vast kan lopen.

Puerto de Las Nieves
Puerto de Las Nieves
©
Puerto de las Nieves(Bekijk op de kaart)
Gearriveerd in Puerto de Las Nieves, Gran Canaria. De overtocht was fantastisch relaxed en we zijn erg blij dat we hier naartoe zijn gevaren, na al het werk van het afgelopen jaar!

Over enkele dagen moeten we helaas weer terug naar Nederland. Gelukkig wordt er rustig weer voorspeld zodat we nog iets leuks ter afsluiting van deze periode kunnen ondernemen. We besluiten dat dit een prima moment is om met zijn tweetjes een tocht te maken naar het naburige eiland Gran Canaria, daar te overnachten en de volgende dag weer terug te zeilen naar Tenerife. Op Gran Canaria vinden we aan de haven een restaurantje met uitzicht op onze boot. Met 3 gangen en een wijntje erbij zijn we met zijn tweeën 17 Euro kwijt. En dat gewoon in een Europees land met uitstekend klimaat! Geen wonder dat hier veel gepensioneerde Noord-Europeanen komen wonen om hier van hun pensioentje royaal te kunnen leven...

De volgende dag varen we terug. Het grootste deel van de tijd hebben we tussen de 8 en 20 knopen wind, meestal zo'n 13 knopen, waarbij we dan zo'n dikke 6 a 7 knopen vaart maken. Indrukwekkend vinden we. En voor het eerst ervaren we op onze eigen boot de rust van een uren durende oversteek waarbij je eigenlijk niets anders hoeft te doen dan "de boel een beetje in de gaten houden".

Voor we weggaan maken we de balans op: Een paar weken geleden stond de boot nog zonder tuigage op bokken in de hangaar, en nu hebben we op eigen kracht onze eerste succesvolle "oversteek" gemaakt. Mission complete! Met een voldaan gevoel en gepaste tegenzin vertrekken we weer naar het koude en natte Nederland...

Hieronder nog twee filmpjes van de keer dat er dolfijnen met de boot meezwommen toen we het geluk hadden dat Kim er ook was om het mee te mogen maken:

Mee- en tegenvallers

Bij een project als dit krijg je voortdurend te maken met mee- en tegenvallers. Hieronder een bloemlezing van de afgelopen periode, waarmee we de meevallers dan maar voor het laatst bewaren:

Tegenvallers

  • We hebben voor de reparatie van Omweg besloten om er ook maar gelijk een jongere en meer krachtige motor in te zetten, waarbij we er vanuit gingen nog een leuk bedrag voor de oude motor te krijgen. Er melden zich steeds weer geïnteresseerden die aangeven te komen kijken naar de motor maar dan nooit komen opdagen. Ondanks de inmiddels forse prijsverlaging is de motor nog steeds niet verkocht.
  • Voor de invoer van alle reparatiematerialen hebben we nooit belasting betaald op Tenerife. We vonden dat dit onder de categorie "yacht in transit" valt. De ingevoerde materialen blijven immers niet op de Canarische eilanden maar vertrekken samen met ons naar andere oorden. Het douanemannetje kon zich er wel in vinden. Helaas is hij nu, een half jaar later, op zijn vingers getikt door zijn superieuren die zeggen dat deze regel alleen voor commerciële vaartuigen geldt. We besteden al met al een dag aan deze waanzin waarin we een dozijn kantoortjes zien, maar we schijnen er niet onderuit te kunnen om alsnog een fors bedrag aan BTW te betalen...
  • Op ons overvolle "todo-lijstje" staat ook het testen van de buitenboordmotor van de bijboot. De motor is tijdens ons avontuur op de rotsen helemaal ondergedompeld geweest, hij is daarna gespoeld en heeft gelopen maar degene die dat deed, heeft het blijkbaar niet helemaal goed of lang genoeg gedaan; het startkoord geeft niet mee en lijkt het alsof er iets vast zit. We demonteren het ding en ontdekken tot onze verbijstering dat de krukas, drijfstangen, zuigers, etc. inmiddels in een dikke roestklont getransformeerd zijn en dat deze voorheen perfect draaiende 9,9 pk motor nooit meer zal lopen...
  • Er zijn eigenlijk vele malen meer (kleine) tegenvallers geweest maar voor alles behalve bovenstaande hebben we een goede oplossing gevonden en daarmee zijn dat dan eigenlijk ook geen tegenvallers meer te noemen.

Meevallers

  • We realiseren ons het niet volledig, maar na zo'n reparatie zijn er zoveel details die mis hadden kunnen gaan... Het fonkelnieuwe voorzeil paste op de millimeter! De boot vaart rechtuit terwijl het roer in het midden staat en de vorm van de boot is correct en het interieur past goed, beide best spannend als een kwart boot opnieuw is gelast! Na het opzetten van de mast blijkt dat de verstaging met 3cm tussenruimte langs de zonnepanelen loopt, slechts 1 cm afwijkend van wat we hadden beredeneerd. De "nieuwe" tweedehands motor blijkt inderdaad in prima staat te verkeren en de combinatie van de motor en propeller is erg fijn, de boot reageert erg goed en vlot! Het 'zwemplatform'/de verlenging achteraan, is goed gelukt; het hoofddoel was om de weerstand tijdens varen te verminderen en het is duidelijk dat dit erg goed is gelukt! Alle in Nederland gekochte nieuwe apparaten blijken correct te werken. Zelfs mijn in Nederland zelfgebouwde computerbesturing voor de schroefasrem die ik nooit heb kunnen uittesten werkt "plug and play".
  • De eerste periode hebben we zonder gas moeten leven, en dat betekende dat we voor heet water en opwarming van voedsel volledig afhankelijk waren van elektriciteit. En in de industriehaven waar we toen lagen, was er geen walstroom aanwezig. We kookten twee keer per dag een liter water voor thee, en maakten ons avondeten met de magnetron en gebruikten tussen de middag ook nog regelmatig de grill om lekkere belegde broodjes warm te maken. Tot onze vreugde konden de zonnepanelen dat prima bijhouden! Vooraf hadden we al bepaald dat we tijdens een oversteek nooit de motor wilden hoeven gebruiken alleen maar om de accu's bij te laden en dat dus alles met behulp van zonne-energie zou moeten kunnen blijven werken, maar daarin zat meer dan incidenteel gebruik van de magnetron en waterkoker niet inbegrepen. Maar dat blijkt dus gemakkelijk te kunnen, zolang we tenminste iedere dag een blauwe hemel hebben, wat hier eigenlijk elke dag wel het geval was.... De zonnepanelen gecombineerd met MPPT-controller blijken een doorslaand succes!
  • We zijn heel erg blij en dankbaar dat we via via bij onze lasser Paul Boelsma terecht zijn gekomen. Hij blijkt -achteraf- niet alleen heel erg kundig te zijn met het lassen van aluminium maar eigenlijk overal heel veel van te weten (geen wonder; hij heeft meerdere boten helemaal zelf gebouwd vanaf een bouwtekening tot en met de afwerking). Hij blijkt ook ontzettend goed mee te denken en snel en efficiënt te werken. We kunnen deze man van harte aanbevelen! www.boelsma.nl

Reacties

Naam:
Email:
Tekens over:


contact