Inloggen

Omweg naar La Gomera We zijn eindelijk onderweg!

Super schoon water in de haven
Super schoon water in de haven
©
Tenerife, Puerto La Galera(Bekijk op de kaart)
Candelaria (La Galera) is een erg schone haven. De frisse en verkoelende duiken gaan we waarschijnlijk missen in andere havens!

Er groeit al een tijdje een gestage onrust aan boord van Omweg. We klussen nog volop aan de boord, maar de klussen van de categorie "noodzakelijk" zijn al enige tijd afgestreept en we zijn volop af aan het zakken via de categorie "wenselijk" naar "misschien wel leuk". Ondertussen kondigt ook hier de naderende "winter" zich aan. Ok, we zitten 's avonds nog steeds in onze zwemkleding buiten, maar de dagen worden merkbaar korter en een voortdurend strakblauwe hemel schijnt niet meer vanzelfsprekend te zijn. Hier en daar worden wat boten van hun uitrusting ontdaan en kennelijk "winterklaar" gemaakt. Wij krijgen steeds meer het gevoel dat we "richting zuid" moeten gaan. We beginnen ons steeds meer te interesseren voor de weersgegevens en zien tot onze schrik dat het voorheen zo stabiele weer eigenlijk niet meer zo stabiel is. Er wordt nu een periode van windstilte voorspeld gevolgd door wind uit, jawel, het zuiden! Het zuiden??? Dat hoort hier niet! Hier hoort de stabiele passaatwind te waaien vanuit het noorden, de wind die ons naar het zuiden zal moeten brengen. Navraag leert dat wind uit het zuiden hier inderdaad zeldzaam is. Hoe dan ook, net nu we ons afvragen of we niet eens naar het zuiden moeten gaan is het windstil en daarna gaat de wind de verkeerde kant op.

We besluiten dat we, als we nu toch moeten wachten, dat liever ergens anders doen dan de haven waar we al zo lang liggen. De haven is leuk, maar voelt inmiddels teveel als een thuis en heeft niets meer met een wereldreis te maken. Het kleine westelijke buureiland La Gomera staat al een hele tijd hoog op ons verlanglijstje en ligt min of meer op de route naar het zuiden. We zijn er vorig jaar geweest met de Volonté van Eric en Denise, dat was super gezellig maar wat is het fijn dat onze Omweg nu klaar is zodat we zelf kunnen gaan! Maar als we nu weg willen gaan dan zullen we bij gebrek aan wind moeten motoren. En dan kunnen we net zo goed een ongebruikelijke richting op gaan; helemaal rond het eiland Tenerife. We besluiten dan ook, de naam van onze boot erend, een omweg te nemen naar La Gomera.

We gaan!

Zondag 11 oktober. Er is een zwemwedstrijd gaande op de haven, boten mogen niet varen tussen 12:30 en 15 uur. Er heerst een bedrijvige gezelligheid op de haven en wij zijn bezig om na de wedstrijd weg te kunnen varen. Dat hebben we zojuist besloten toen we in de grib-files (weerberichten) zagen dat er een stevige zuidenwind op zou gaan steken op termijn. Of dat dan ook echt zal gebeuren is niet zeker maar we willen hier niet vast komen te zitten, de boot is eigenlijk wel ver genoeg klaar om te vertrekken en we hebben goed bericht gehad van de politie op het thuisfront; ze zijn actief bezig met het oplossen van de vergiftigingszaak! Geloof me, er zijn 1000 redenen te bedenken om hier te blijven. Maar we zijn hier al zolang en met een beetje pech zitten we hier straks nog een hele poos vast vanwege het weer ook. Als we 'vast' zitten, dan willen we dat liever op een nieuwe plek, ergens waar we alles nog kunnen ontdekken! Frans zegt: “zullen we dan maar gaan?” Hij steekt een beetje aarzelend zijn hand omhoog, ik geef een fiere high five. Yess, het is tijd, we gaan! Nog snel even het verzamelde plastic en papier naar de scheidingsafvalpunten brengen (weten jullie allemaal wel dat ze van -bijvoorbeeld- slechts 27 plastic flessen een nieuwe fleece-trui kunnen maken? Het loont de moeite om zoveel mogelijk te scheiden dus!), een paar laatste klusjes aan de boot doen, afscheid nemen en dan om vier uur varen we weg. Weg uit Candelaria/La Galera, een nieuwe fase van onze reis breekt aan! We varen alweer richting Antequera en het doel is La Gomera. Voor degene die Tenerife en La Gomera kent en een beetje oplet: ja, dat is absoluut de verkeerde kant op; we gaan met een omweg want we hebben een paar plekken die we graag willen zien.

Vertrekken in het pikkedonker

Antequera: 's ochtends om vijf uur klinkt een leuk muziekje, onze wekker, en deze wekt ons terwijl de geur van vers gebakken brood (de broodbakmachine hebben we unaniem heilig verklaard!) onze kooi binnendringt. Leuk, we gaan in het donker vertrekken uit deze baai!

En donker is het. Er is geen maan, niets. Ook is het geen heldere nacht. Het is gewoon echt donker, op het schijnsel uit de verte van Santa Cruz na maar helaas (?) die kant ga ik maar heel even op; alleen als ik achteruit tussen de andere schepen de baai uit manoeuvreer. Daarna moet ik toch echt koers die andere kant uit zetten, die kant waar ik 1) nooit geweest ben, 2) een grillige rotskust loopt en 3) waar het aardedonker is! Het is best spannend, maar leuk want het voelt aan als een echt begin van de reis! Ik vaar vanwege de veiligheid gewoon met een enorme boog om de rotsen heen (handig, die navigatielaptop zo in het pikkedonker), Frans begint al te pruttelen of ik helemaal naar Gran Canaria wil varen of zo... Ik zeg dat ik, ondanks de geluksoorbellen van mijn ouders, de bescherm-Neptunesmuis van Laura en het beeldje van de beschermheilige van Candelaria dat we van Mariska en Paul hebben gekregen, toch liever het lot in eigen hand houd ;-)

Roques de Anaga
Roques de Anaga
©
Roques de Anaga(Bekijk op de kaart)
Vanaf het land hebben we deze rotsen al frequent gezien, dicht hier in de buurt is een geweldig strand waar we erg van de golven en de prachtige omgeving hebben genoten.

Ik baal een beetje dat we dit eerste stuk in het donker varen want het is een stuk van Tenerife dat ik erg graag vanuit de boot had willen zien. Terwijl het donker is en de autopilot ons keurig op de goede koers houdt, heb ik tijd om terug te denken aan ons vertrek gisteren uit La Galera. We werden uitgezwaaid door enthousiaste vrouwen; Mariska, de vrouw van onze geweldige lasser Paul en iemand met wie we een heel fijn contact hebben opgebouwd en beslist zullen missen en Carol, een Spaanse vrouw en haar famlilie. Carol en haar familie is al een hele poos geleden door ons omgedoopt tot 'de vrolijke mensen van de partyboot', altijd een genot om naar te kijken hoe zij ieder weekend met volle teugen genieten van elkaar, met hun dikke billen dansen op mooie Spaanse muziek en lekker eten op en naast hun boot. We zullen hen allemaal missen, net als de haven zelf. Hoe vaak zal het in een haven zijn dat je zo vanuit de boot een heldere zee in kunt duiken en er schoon weer uitkomt? Ook zullen we 'onze' vissen missen, die we iedere ochtend trouw voerden en waarvoor we onze restjes brood bewaarden maar waaraan we zelfs een deel van het verse brood gaven als we geen restjes hadden want het was o zo leuk om ze gretig te zien eten. Er zijn meerdere soorten visjes die graag van het brood eten en de meest bijzonder zijn alligators; vissen met een bek zoals een krokodil! We krijgen bijna het gevoel dat we Paul en Mariska moeten vragen om de vissen te verzorgen als wij weg zijn... Denkend aan de mooie tijd in La Galera/Candelaria, dommel ik in op het ritme van de golven. Totdat Frans roept: Ilona, kijk, het wordt licht en je kunt weer wat zien! Haha, wat is een boot toch langzaam en ik zie dat ik eigenlijk niet veel gemist heb van de prachtige ruige kustlijn, we zijn nog helemaal niet ver. Een uur later zie ik het prachtige strand dat we al kennen vanaf het land, de karakteristieke rotspunten in het water zijn duidelijk herkenbaar.

Wie zwemt daar stiekem onder onze boot door?

Rond het middaguur houden we pauze, het is windstil weer en we hebben zin om te zwemmen. Midden op de oceaan. Voor de zekerheid maar niet beiden tegelijk, stel dat de wind ineens toch aantrekt... Toevallig hadden we net op het dieptelog gezien dat die aan het knipperen was op de laatst waargenomen diepte van 105 meter (hij kan niet verder dan ongeveer deze diepte). Frans roept, terwijl ik in het water lig te spartelen (ik ben mijn haar aan het wassen): "de dieptemeter geeft ineens -18 aan!" Hij maakt geen grapje. Ik schrik me rot en kijk om me heen maar ik zie niets. Er is 'iets' onder de boot doorgezwommen, we hebben het niet gezien en kunnen alleen maar raden wat het is geweest. Wat we wel weten is dat het dieptelog niet reageert op kleine visjes...

Aankomst San Marcos

Ankeren in San Marcos
Ankeren in San Marcos
©
De ober
Restaurantje San Marcos(Bekijk op de kaart)

Rond drie uur in de middag varen we op een grillige kust af. Hier zou een ankerplaats moeten zijn. Ehm. Ik zie de zee wel vier meter hoog op de rotsen uiteenspatten! Frans zegt "het is goed, ik denk dat je daaaar langs moet, ik ga wel op de punt staan zodat ik het goed kan zien". Ik vaar langzaam zodat ik tijd krijg om te wennen aan het beeld, het kan herkennen uit de pilot, en ook zodat ik snel achteruit weg kan wezen als ik het echt niet vertrouw ;-) On the rocks? Been there, done that en dat t-shirt wil ik beslist niet nogmaals!

Het gaat goed, we varen om een rots heen en voila! Een gezellige kleine baai met restaurantjes en de zee is hier kalm. Even blijven we op de boot om te kijken of het anker houdt en dan zwemmen we met waterdichte tas met droge kleren naar de kant, eten bij een leuk restaurantje met uitzicht op de boot en zwemmen een paar uur later weer terug. We zijn helemaal in onze nopjes!

Geniet van de mooie momenten zolang ze mooi zijn. Want ons mooie plekje veranderde een paar uur later zonder aanwijsbare reden in een wildwaterbaan. Omweg wordt lomp door grote golven heen en weer geduwd omdat de zee ineens uit een andere (niet voorspelde!) hoek binnen komt rollen. Antequera kan ruig zijn maar zo heftig hebben we het nog niet meegemaakt! Tijdens het slapen ligt het nog best lekker, hoewel we bij iedere wel heel heftige beweging wel wakker schrikken en kijken of we nog wel vast liggen. Er zijn erg veel heel heftige bewegingen dus de nacht bestaat uit erg veel wakker schrikken, erg veel controleren en erg weinig slapen. De volgende ochtend doe ik iets te fanatiek mijn best in de keuken, ik word letterlijk kotsmisselijk en geef over. Frans is ook niet lekker. Zo heel erg genieten kunnen we nu dus even niet meer.

Motorstoring

Alle minder leuke dingen hebben ook hun positieve kant en we zijn in dit geval blij weer ankerop te gaan. Er staat net als gisteren helaas geen wind. Dat is volgens de gribs wel voorspeld maar de wind varieert tussen 0 en 2 knopen en dat is zo goed als niets en echt niet bruikbaar. Het wordt dus weer motoren helaas. Hoewel het voordeel hiervan wel is dat we in La Gomera mooi de tank weer helemaal vol kunnen gooien zodat we weten hoeveel onze nieuwe motor gebruikt bij dit toerental. We varen tussen de rotsen weg van de ankerplaats, de zee is duidelijk woester dan gisteren en golven spatten hoog uiteen op de rotsen. Dan schrikken we. De motor sputtert en het toerental klapt in! Een motorstoring, zo dicht bij de kant, zonder wind om mee weg te kunnen zeilen? Ik zet de motor gauw in de vrij, Frans gooit het motorluik open en ziet dat een brandstoffilter een afwijkende druk aangeeft. Snel zet hij de brandstoftoevoer over op het reservefilter en de motor werkt weer zoals het hoort. Pffff, gelukkig (we hadden eventueel ook nog de optie om onze buitenboordmotorinstallatie op het zwemplatform in het echt te testen want met die 8pk en speciale schroef zouden we met een beetje geluk de boot op veilige afstand van de rotswand kunnen houden, maar liever proberen we dit op een minder gevaarlijke plek uit). Terwijl Frans in het motorruim bezig is zet ik koers richting de open zee, zo snel mogelijk weg van de gevaarlijke kust. Als we ver genoeg zijn zetten we de motor uit en verwisselt hij het kennelijk verstopte brandstoffilter. Raar, het filter ziet er mooi licht uit. Heel anders dan het donkere filter dat hij een paar dagen geleden (!) preventief wisselde en waarmee we helemaal nog geen problemen hadden gehad. Nadere inspectie leverde wel een mogelijke verklaring: het filter was een beetje zilverkleurig, wellicht is dit aluminium-stof. Waarom dit dan nu pas een probleem vormt? Geen idee maar het probleem lijkt met het nieuwe filter geheel op te zijn gelost...

Ankeren in Masca
Ankeren in Masca
©
Masca, Tenerife(Bekijk op de kaart)
De achterkant van de boot met het uitzicht op de vallei van Masca, waar je niet met een auto kunt komen. Frans snorkelt.

Masca, wat een mooie kloof en prachtige vissen

We varen verder en nadat we Punta de Teno voorbij zijn, wordt het weer leuk. Golven vanuit een fatsoenlijke hoek en we zijn enthousiast over de hoge en ruige rotsen hier. Ons doel voor vandaag is de kloof van Masca: dat is een prachtige plek waar geen auto kan komen. Er is een mini-strandje en om er te komen moet je ver wandelen of met de boot. Ankeren voor Masca staat al heel erg lang op mijn wensenlijst en nu is het zover, we naderen de vallei en wauw, wat is het mooi! We gooien het anker uit en springen er zelf snel achteraan om te snorkelen. Het is prachtig, wat we hier zien aan vis! Hele mooie exemplaren, diverse hele grote en bijzondere scholen. Wat jammer dat mijn ouders al weer naar huis zijn en dit moeten missen!

Mooie vissen in Masca
Mooie vissen in Masca
©
Masca, Tenerife(Bekijk op de kaart)
Een hele kleine greep uit de onderwaterwereld van Masca

Na de afgelopen ruige nacht worden we getrakteerd op een perfecte nacht in Masca. We hebben nog nooit zo goed geslapen. Overdag is het druk in de Masca-vallei maar na zeven uur is iedereen weg. Wat is het hier mooi, er is nog steeds geen maan maar de sterren fonkelen aan de hemel; er is helemaal geen lichtvervuiling hier, er is nergens ook maar een lampje te bekennen. Wij liggen in ons notendopje voor enorme rotspartijen die zo vanuit de diepte van de oceaan boven ons uittorenen... Frans maakt me 's ochtends wakker: "Gauw, kom kijken! Er zijn allemaal fonkels in de zee!" Inderdaad, het water om de boot heen fonkelt in deze pikdonkere nacht van alle kanten. Nu hebben we sterren boven en onder de boot! Magisch!

Zeilen naar La Gomera
Zeilen naar La Gomera
©
Tussen Tenerife en La Gomera(Bekijk op de kaart)

De grib-files zorgen ervoor dat wij vandaag weggaan vanuit Masca, richting La Gomera want er komt vervelend weer aan met wind recht op deze mooie kust en dat zal zeker voor onaangename ervaringen zorgen als we niet op tijd vertrekken. Jammer, we hadden hier langer willen blijven.

Zeilen naar La Gomera

We hadden ons al bijna ingesteld om weer te moeten motoren maar we hebben geluk; er staat ondanks de sombere voorspellingen toch een stabiele 12-15 knopen wind en we kunnen eindelijk ons nieuwe zeil gaan testen! Frans hijst de zeilen en we genieten met volle teugen van een schip dat heerlijk door het water snijdt. De wind komt enigzins van voren maar desondanks gaan we toch met 5 knopen snelheid de goede kant op. Wat een verademing na al dat saaie motoren! Heerlijk, de bewegingen zijn veel prettiger met zeil dan zonder en het is zoveel leuker om door de wind voortgestuwd te worden in plaats van de sleutel van de motor rond te draaien (en vooral brandstof te tanken). Vanaf het begin dat we de boot hebben, wilden we al heel graag naar La Gomera en nu is het eindelijk zo ver: we scheren door het water. Het voelt geweldig, na al die tijd zijn we echt Op weg met Omweg naar dit mooie eiland. Wat een kadootje dat we deze perfecte wind erbij krijgen, heerlijk!

Yesssss, we zijn met Omweg op La Gomera
Yesssss, we zijn met Omweg op La Gomera
©
San Sebastian, La Gomera(Bekijk op de kaart)

Een stukje voor de geplande haven van San Sebastian bergen we de zeilen op, we zagen van afstand dat er grotere golven staan met meer wit water en we weten dat het hier kan spoken. Terwijl Frans heel stoer op het voordek staat om de zeilen te bergen, beukt Omweg de golven door die hier inderdaad behoorlijk zijn. De wind loopt in heel korte afstand op tot 25 knopen en we zijn blij dat we de zeilen opgeruimd hebben.

Aanleggen in San Sebastian de La Gomera gaat super netjes en we sluiten de perfecte dag af met een lekkere pizza in het gezellige stadje. Zelfs de rekening is fijn: 22 euro voor twee pizza's, een halve liter water en wijn.

Het liefste gaan we ankeren in plaats van in een haven liggen maar de weersvoorspellingen zijn rommelig met wisselend harde zuidenwind en een deining uit een andere hoek. We kijken wel wat we gaan doen, in ieder geval hebben we zin om dit eiland te gaan verkennen!



Reacties

Naam:
Email:
Tekens over:


Wat een bof die geweldig enthousiaste reisverhalen in een verzorgd en helder taalgebruik te kunnen lezen vanuit een luie stoel| ja, hier verraadt zich mijn leeftijd.Maar het is zó aanstekelijk, dat ik alsnog die natuurbelevenissen zou willen hebben! En jullie verslag is eerlijk: het zoet en het zuur, precies zoals het leven aan de wal is. Maar op zo'n zeereis zijn de extremen zo niet groter, dan toch minstens nieuwer. En samen al dat zoets en zuurs doormaken, betekent een groeiende band. Geniet!
2
0

Frans Veldman
Dank voor je reactie! Het blijft leuk om te lezen dat men de website waardeert, vooral als "oude bekenden" de weg naar de website weten te vinden!
1
0

Geweldig interessant om jullie avontuurlijke reis te volgen, we hebben nu al genoten van de info over jullie boot en prachtige verslagen en foto's. Heel goede vaart en plezier.
1
0

Ilona Kooistra
Hartelijk dank -ook namens Frans- Ad en Lucie, heel fijn te lezen.
0
0

geweldig!!!! Wat mooi toch allemaal!! Geniet van al het moois want voor jullie het weten is het voorbij en zijn jullie weer terug in het koude nederland
2
0

Ilona Kooistra
Nou, inderdaad, het zal achteraf vast heel erg snel zijn gegaan.... We proberen ook echt van iedere dag en moment te genieten, ook als het soms moeilijk is :-)
0
0

Geweldig wat een mooi verslag van het begin van jullie reis!Wij hebben het met heel veel plezier gelezen en kijken nu al uit naar het vervolg van jullie grote avontuur.
2
0

Ilona Kooistra
Gelukt, hartelijk dank!
0
0

Frans en Ank Veldman
Ik heb vernomen van tante Barrie - je peettante- dat zij je een felicitatie gestuurd heeft en ' n reactie schreef: helaas lukte deze poging niet!
1
0

Jaloers!
2
0

Wat is het doek aan de railing mooi geworden, knap gedaan hoor! Super leuk om jullie avonturen op deze manier een beetje mee te beleven.Het is inderdaad alsof we er zelf bij zijn. Heel jammer dat wij er niet bij waren in Masca, ontzettend gaaf om al snorkelend zoveel prachtige vissen te kunnen spotten!!! Houden we graag tegoed ;-)
2
0

Echt heel cool! Leuk om te lezen. Dikke kus
3
0

Frans en Ank Veldman
Fantastisch,wij hebben met veel interesse het verslag gelezen en de prachtige foto's bekeken!
5
0

Prachtig verhaal,net of zitten we naast jullie.
7
-1

contact