Inloggen

La Gomera Mooiste Canarische eiland!

Valle Gran Rey op La Gomera
Valle Gran Rey op La Gomera
©
La Gomera, Valle Gran Rey(Bekijk op de kaart)
La Gomera heeft opvallend veel palmbomen!

La Gomera is een prachtig eiland. Volgens velen het mooiste eiland van de Canarische eilanden (samen met La Palma, waar we helaas niet zijn geweest). Het is veel groener dan Tenerife, minder dicht bevolkt, en schijnt een nog prettiger klimaat te hebben. Er wordt zelfs geclaimd dat La Gomera het prettigste klimaat ter wereld heeft! Omgeven door de oceaan wordt het nooit koud maar ook niet te warm; de temperatuur wordt het hele jaar niet lager dan 20 graden en niet hoger dan 30 graden.

Regenen doet het niet vaak, maar als het regent dan valt er in één keer genoeg. Wij zijn toevallig getuige van zo'n tropische regenbui. De lokale bevolking zie je niet meer op straat, maar wij echte Nederlanders laten ons niet afschrikken door een mals buitje, zeker niet wanneer het warm water is dat er naar beneden komt en je eigenlijk toch al toe was aan een niet zoute douche. Wij trotseren dus de stortregen en gaan het stadje in om een pizza te eten.

Ilona schrijft: "Inderdaad, wij komen uit Nederland en zijn wel wat regen gewend en we hebben erg veel trek en veel zin in pizza. Het was hilarisch. Het regende zo hard dat uit de kleine gaatjes in de putdeksels een halve meter hoog water omhoogspoot! De druk was immens op het rioleringssysteem en vele putdeksels waren er dus ook al door de waterdruk afgeduwd. Overbodig om te zeggen dat we door diep stromend water moesten waden om op de plaats van bestemming te komen. We hadden de grootste lol en stampten nog eens extra in het water om elkaar extra nat te maken maar we waren ook wel blij om bij de pizzeria aangekomen te zijn. Lekker, een wijntje en gauw een pizza uitzoeken. Frans voelt iets aan zijn in sandalen gehulde voet kriebelen. Oeps, een grote kakkerlak. Dit triggert een soort onbewuste kakkerlakken-sense en we zien ineens overal kakkerlakken. Ze kruipen bij de barwand omhoog, rennen over de vloer en we zien er een kruipen in de tas van een andere bezoeker die nog niets in de gaten heeft. Ik zit op een met vloerbedekking bekleedde muurbank; zeer geschikt voor de kakkerlakken om tegenaan omhoog te rennen. Voor de zekerheid schuif ik ons tafeltje maar een stukje naar voren zodat ik kan zien wat er onder ons gebeurt. Ik houd mijn voeten, waar alleen slippers aan zitten, van de grond. Ondertussen kijk ik vaak op het muurtje waar ik op zit om te kijken of er niet een in aantocht is om onder mijn rok te rennen. Kakkerlakken zijn namelijk bang voor licht en kruipen graag in donkere plekjes. Ja! Net op het moment dat Frans weer een kakkerlak van zijn voet afschudt, komt er vanaf de andere kant van de bank een op me afgerend, ik kan hem net voor mijn rokje tegenhouden. De eigenaar van de zaak ziet het en komt naar ons toe. "It's the rain, they are trying to get into safety". Tsja, dat zou kunnen inderdaad want er lopen normaliter kakkerlakken op straat en dat zou nu natuurlijk een kakkerlakken-wildwaterbaan worden. Hij voelt zich duidelijk super lullig dat er zoveel kakkerlakken zitten (nou ja, bleven ze maar zitten in plaats van heen en weer te rennen) en vraagt of we een ander tafeltje willen. Nou, eh, nee bedankt. Dat we allang gezien hebben dat onze tafel best strategisch staat en dat we hier in verhouding de minste kakkerlakken hebben verzwijg ik maar. De pizza's komen. Shit, ik heb een verkeerde besteld. Hij is belegd met een enorm dikke laag witte kaas waar helaas een ontzettend sterke geitenkaas-geur afkomt. Ik houd best van geitenkaas, als het maar niet al te erg geit is zeg maar ;-) Niet aanstellen zeg ik tegen mezelf, hup, eet op. Dus ik neem gewoon een hap, maar ik vind het ECHT heel erg vies en moet ervan kokhalzen. Op dat moment racet er weer een kakkerlak over de grond, recht omhoog mijn bankje op en nog voordat ik daar iets tegen kon doen, hoor ik een gil van de persoon in wiens tas een kakkerlak een goede hut zag. Hihi die jongen heeft het dus ontdekt. De eigenaar ziet het hele gebeuren en kijkt verschrikt. Frans en ik kijken elkaar aan, nu is het wel mooi geweest en ik vraag zo lief mogelijk of we de pizza's misschien mee mogen nemen. We vinden het lullig voor die eigenaar maar ik kan die pizza sowieso niet opeten en we zijn die kakkerlakken eigenlijk best wel zat. Op de terugweg naar huis lachen we ons rot en waden we weer door het diepe water, de regen nog steeds niet gestopt en de putdeksels nog steeds fonteinen spuitend. Wat zie ik daar nou liggen vraag ik Frans. Het zijn verdronken ratten, de arme dieren zijn verdronken in het overspoelde riool.... Voordat we in de boot stapten hebben we gedoucht op de haven omdat het toch wel een beetje smerig is om door rioolwater te lopen. Daarna delen we Frans zijn pizza en die blijkt meer dan voldoende te zijn. Somehow hebben we niet zoveel trek meer. We hebben weleens relaxter gegeten en ook was het weleens lekkerder maar dit etentje staat desalniettemin in de top van onze meest memorabele dinertjes."

Nadat we met een huurauto het eiland hebben verkend zijn we wel een beetje klaar op La Gomera. Nou ja, eigenlijk is dat verkeerd uitgedrukt. We zouden hier nog ontzettend lang kunnen blijven en overal willen wandelen maar we willen ook graag verder en uit de weersinformatie lezen we af dat er over een paar dagen weer wind uit het zuiden komt en dan is het niet gemakkelijk om naar onze volgende bestemming El Hierro te varen. Dus we besluiten binnen een paar dagen te vertrekken naar El Hierro en daar gunstige wind afwachten voor vertrek naar de Kaapverden. We willen graag nog ergens ankeren op La Gomera dus we besluiten om de haven te verlaten en iets meer naar het zuiden een leuke ankerplek te zoeken, wat goed lukt!

Magic!
Magic!
©
La Gomera, baai El Cabrito
Frans ligt in het water met een zaklantaarn. Zijn hand licht door beweging op en rond zijn benen (die hij expres veel beweegt) zie je ook alle oplichtende algen. Het effect in het echt was echt magisch, ongelooflijk. Als je door het pikzwarte water zwom (zonder zaklantaarn), zag je door de duikbril bij iedere beweging van jezelf honderden kleine felle lichtpuntjes uit je armen komen, alsof je een tovenaar bent.

Op de ankerplek staat veel "swell", oceaandeining dus, oftewel "golven". Boten hebben de neiging om, wanneer er geen wind is, uiteindelijk dwars op de golven te gaan liggen. Er is geen wind, dus Omweg draait langzaamaan dwars op de golven en dan begint er een hinderlijk rollen. Aangezien Ilona nog graag de stof aan de achterzijkant van de boot af wil maken (deze zal ons tijdens een oversteek bij harde wind helpen droog te blijven) en daarvoor een naaimachine moet gebruiken, kunnen we niet zo heen-en-weer rollen. De naaimachine zou niet blijven staan en Ilona zou (door het geconcentreerd werken) groen worden. We kunnen dit oplossen door een extra anker uit te brengen aan de achterkant van het schip zodat het niet dwars op de golven kan gaan liggen. Door een onervarenheid van ons valt het anker overboord. Dus moet ook ik overboord om het anker weer op te vissen. Het is nacht, maar het water is onverminderlijk rond de 26 graden.

Eenmaal in het water ontdek ik dat elke beweging oplichting van de algen in het water uitlokt. Het lijkt wel magie! Mijn hand is een toverstaf die bij elke beweging sterren achterlaat. Het is een surrealistisch schouwspel dat uitermate fascinerend blijft. Ik roep Ilona in het water. Ze wil eerst niet, want ze wil niet 's nachts in het water. Maar uiteindelijk gaat ze ook in het water en raakt ook gefascineerd door alle lichtverschijnselen. Het anker is niet te zien in het donker, mede door de oplichtende algen, maar de volgende ochtend is het anker weer snel boven water.


Reacties

Naam:
Email:
Tekens over:


Kakkerlakken, pizza en anker.Die eerste twee gaan moeilijk samen. Maar ook zorg: eten jullie ook wel eens wat anders dan pizza? Niet te eenzijdig eten, jongens! Kennelijk zat dat anker niet aan de ketting; is wel aan te raden, want veel gemakkelijker op te halen. Algen en hun lichtshow: ik zie het voor me. Dank weer voor jullie magische en beeldrijke impressies! Van oom Johan, die onbekende uit een ver verleden. Bizar en wonderlijk tegelijk.
2
0

Ilona Kooistra
Haha, ik kan me voorstellen dat het klinkt alsof we altijd -of in ieder geval te frequent- pizza eten :-D Dat is gelukkig niet zo maar als we broccoli eten noemen we dat niet ;-) Dank weer voor de leuke feedback!
0
0

Verhaal over de kakkerlakken roept bij mij enorme lachkriebels op!
1
0

Ilona Kooistra
Het was ook echt hilarisch :-D
0
0

Frans en Ank Veldman
Heel mooi daar : dan neem je de kakkerlakken toch voor lief?het idee.....
1
0

contact