Inloggen

Tonga deel 1 Polynesisch koninkrijk

Omweg geankerd bij Kenutu
Omweg geankerd bij Kenutu
©
Tonga, Vava'u, Kenutu
Kenutu is een onbewoond eilandje aan de oostkust van Vavau.

Met gemengde gevoelens verlaten we Niue waar we het zo naar onze zin hebben gehad. Maar we moeten verder, want het cycloon-seizoen is in aantocht en voor dat dit losbarst willen we, net als alle andere cruisers, een veilige schuilplaats hebben bereikt. Voor ons zal die schuilplaats Nieuw Zeeland zijn, een land dat door de meeste cruisers wordt gekozen om het gevaarlijke zomerseizoen van het zuidelijk halfrond uit te zitten. Na Niue is dan Tonga de meest voor de hand liggende bestemming alvorens af te zakken naar Nieuw Zeeland. Tonga een "tussenstop" noemen zou onrecht doen aan Tonga: Het land heeft veel te bieden, vooral op het gebied van natuurschoon (zowel onder als boven water) en uiteraard de inmiddels bekende Polynesische vriendelijkheid.

Onderweg naar Tonga hoeven we niet de klok te verzetten maar wel de kalender! Gedurende de hele reis hebben we elke 15 graden van de aardbol de klok een uurtje terug gezet. Als we op die manier door zouden varen naar Nederland zou de tijd uiteindelijk wel weer kloppen omdat we dan 24 keer de klok een uurtje hebben teruggezet, maar de datum zou dan niet meer in de pas lopen. Dus is er afgesproken dat ongeveer bij het oversteken van de 180 graden meridiaan, daar waar het Westelijk halfrond overgaat in het Oostelijk halfrond, de kalender een dag wordt vooruitgezet. Ongeveer daar, want veel nabijgelegen landen hebben een goede reden om de datum van een land aan te houden waar ze veel omgang mee hebben. Niue, waar we vandaan komen, houdt de datum van de Cook-eilanden aan, maar Tonga heeft gekozen om de datum van de Westelijk gelegen Fiji-eilanden aan te houden en dat is ook dezelfde datum die Nieuw Zeeland hanteert. In plaats van dat we 12 uur achterlopen op Nederland lopen we nu ineens 12 uur erop voor. Dus hoeveel dagen we over de oversteek hebben gedaan? Het ligt er maar aan hoe je het bekijkt...

De oversteek naar Polynesie is er een uit een sprookjesroman: De hele overtocht halve wind van rond de 15 knopen, heldere hemel en veel maanlicht, rustige zee, en dus gaan als een speer op uitermate comfortabele wijze.

Drie oktober 's ochtends vroeg. Na de fantastische zeiltocht van Niue naar Tonga komen we 's ochtends vroeg aan bij de Vava'u groep in Tonga. De wind is gaan liggen in de nacht en dat komt goed uit want zo komen we mooi bij het eerste zonlicht aan. Er staat geen zuchtje wind en wij zitten op het hoogste deel in de kuip onze ogen uit te kijken. Wat is het anders dan we hadden gedacht! We hadden geen beeld bij de Vava'u groep en bij 'Tonga' dachten we aan iets als San Blas. Vava'u is anders! Onze rust wordt verstoord door een fontein water die ineens pal voor onze boeg omhoog spuit. Het duurt een paar tellen voor we beseffen dat we op botsingskoers liggen met een walvis! Tijd om een foto te maken is er helaas niet, we moeten bliksemsnel uitwijken voor dit dier dat groter en zwaarder is dan onze boot. De walvis doet gelukkig ook zijn of haar best om een aanvaring te vermijden en verdwijnt na nog een korte proest sierlijk en statig onder water. Na deze abrupte maar korte verstoring van de rust gaan we elk ons eigen weegs en varen we onder gemoedelijk ronkende motor in verder serene rust tussen de eilanden door. Het doet een beetje aan als de lage fjorden van Noorwegen; diepe inhammen en zijtakken en een volkomen gladde en helblauwe zee ertussen waar wij nu genietend vanaf Omweg naar het land aan het kijken zijn. We zien bovendien tot onze vreugde al dat er hier vast en zeker ook grotten zullen zijn, dat vraagt om ontdekkingstochten!

De unhealthy health officer in Tonga
De unhealthy health officer in Tonga
©
Tonga, Vava'u, Neiafu
Tonga staat op nr 1 in de landenlijst van dikste inwoners. Dit is een van de officials die ons komt inklaren; de health-officer. We vinden het grappig dat juist hij zo dik is. Eerlijk gezegd waren alle andere officials in onze ogen normaal van postuur. Een Tongaanse vrouw moet rond zijn, anders willen mannen haar niet! Ik denk dat de lokalen ons cruisers vreselijk ongezond ogende magere latten vinden. Vind je jezelf te dik, hup verhuizen naar Tonga dan :-)

Tonga blijkt een -het wordt saai- fantastische bestemming te zijn! We balen ervan dat we maar zo weinig tijd over hebben. Weinig is relatief, dat beseffen we ons zelf tot onze schaamte ook want we blijven er een maand en ehm een maand vakantie zien we met zijn allen in Nederland als een onwijs lange periode.... Hoe dan ook blijkt het veel te kort om Tonga goed te verkennen, er zijn talloze bewoonde en onbewoonde eilanden in meerdere groepen. Binnen een groep kun je op zeer korte tijd (binnen een paar uur) van de ene naar de andere ankerplek varen. Wil je naar een andere groep, dan gaat dat het beste met een nachttochtje. De groepen zijn heel verschillend. We komen aan in Vava'u en zakken af via Ha'apai naar Tongatapu.

Tonga is het enige land in het Polynesische gebied dat nooit bezet is geweest door Europeanen. Behalve dat Tonga dan ook het enige Polynesische koninkrijk is heeft het tevens als consequentie dat er geen (voormalige) bezetter is welke Tonga administratief en financieel ondersteunt. Dat laatste wordt al direct duidelijk bij het inklaren: Het is een rommeltje. De inklaringsprocedure lijkt verdacht veel afgekeken van die van Nieuw Zeeland; we moeten afmeren aan het quarantaine dock (Q-dock) waarna er eerst een "health-officer" aan boord komt om te kijken of de boot geen "biologisch gevaar" vormt waarna de douane- en immigratie-ambtenaren de verdere formele afhandeling voor haar rekening nemen.

Met 5 aan de Q-dock
Met 5 aan de Q-dock
©
Tonga, Vava'u, Neiafu
Er is niet genoeg ruimte voor iedereen aan het Q-dock. Langszij dan maar! Omweg naast Vaguebond en daarachter Echo Echo met twee(!) andere boten ernaast. Het inklaren duurt de hele ochtend maar is super relaxed omdat de mannetjes alleen maar in de kuip komen en de boot niet inspecteren ofzo.

Als cruiser raak je na enige tijd wel het een en ander gewend maar de "health-officer" die aan boord komt zorgt ervoor dat onze "lachonderdrukspieren" nog eens extra training krijgen: de man weegt minstens 150 kilo, heeft een rok aan, draagt Dr.Dre koptelefoons en een zonnebril welke geen enkel moment worden afgenomen gedurende de hele voorstelling. We waren niet helemaal voorbereid op de vertoning en hebben moeite ons lachen in te houden. Omweg helt over wanneer we dit gevaarte aan boord helpen en na de afhandeling blijkt later dat we 20 Panga's meer hebben betaald dan de Tonga overheid vereist en dat deze sjoemelende "health officer" de afstand tot de boot direct achter ons (15 meter) met de auto in plaats van te voet overbrugt. De ambtenaar die na hem onze boot betreedt is woest als hij hoort dat we 20 Panga's teveel hebben betaald maar weet ons niet te vertellen hoe we dit teveel afgetroggelde geld terug kunnen eisen.

Een ander merkwaardig inklaringsweetje is dat je in Tonga normaal een visum krijgt voor 30 dagen maar dat bezoekers uit Schengen-landen een visum krijgen van 90 dagen. Merkwaardig, want Tonga heeft op geen enkele wijze iets te maken met Schengen of Europa. Het irriteert de Nieuw Zeelandse bezoekers die dit gebied als hun achtertuin beschouwen dan ook best wel dat zij maar 30 dagen mogen blijven terwijl wij Europeanen afkomstig van de andere kant van de wereld standaard een visum krijgen van 90 dagen. Na de merkwaardige inklaringsprocedure die het grootste deel van de ochtend in beslag neemt zijn we officieel in Tonga, althans in dit deel van Tonga want in iedere volgende eilandgroep moeten we ons opnieuw melden bij een plaatselijk kantoortje om een verkorte inklaringsprocedure te ondergaan.

Het kost even wat tijd, geld en moeite maar dan heb je ook wat. De bevolking is onmiskenbaar Polynesisch van afstamming, want (op de health-officer na) vriendelijk, gul en behulpzaam. Wel valt het ons op dat ze meer gereserveerd zijn naar anderen dan we gewend waren in de rest van Polynesie. Het land is armer dan de rest van Polynesie en doet wat meer denken aan de Oostelijke Caribbean, maar ook hier zijn er geen bedelaars of mensen die moeite lijken te hebben bij de wat lagere welvaart. Ook heel fijn: het is goedkoop!! Het landschap is schitterend mooi, een beetje een kruising tussen de Societies, Niue en de Tuamotu: er zijn bergen, her en der (on)bewoonde atollen met witte stranden, vulkanen, grotten zowel boven als onder water. Er zwemmen walvissen, we zien weer waterslangen en we bezoeken een prachtig rif.

De Vava'u groep
De Vava'u groep
©

Tonga, Vava'u

Deze groep vaar je binnen vanaf het westen, daar waar de zwart/witte stip staat, dan vaar je noord-oost naar de plaats van inklaren; Neiafu (ster nr 1). De rode sterren zijn de plaatsen waar wij hebben geankerd in deze groep. Nr 3 (Port Maurelle, een pittoresk verlaten wit strand en heel mooie grotten in de buurt), Nr 5 (Kenutu, een onbewoond eiland met imposante kliffen en mooie schelpen op het strand) en Nr 6 (Maninita, een onbewoond eilandje nauw omringd door koraalriffen en bewoond door ontelbaar veel vogels die hier nestelen) zijn onze favorieten van deze ankerplaatsen.

Vava'u-groep

Deze eilandengroep wordt gezien als Tonga's cruisersparadijs en het is er in verhouding dan ook druk. Nee, bij lange na niet zo druk als in de Caribbean maar wel een stuk drukker dan wat we het afgelopen half jaar hebben gezien. Maar dat heeft natuurlijk ook te maken met het feit dat hier alle boten zich verzamelen voor de oversteek naar Nieuw Zeeland. Desondanks vinden we ook hier weer talloze prive-strandjes waar je heerlijk kunt ankeren en zijn er zelfs erg veel complete kleine eilandjes die je helemaal voor jezelf kunt beschouwen zolang je daar in je eentje voor anker ligt. Ok, vergeleken met Nederland dus eigenlijk helemaal niet druk; je zou willen in Nederland dat je een eiland als Terschelling even lekker helemaal voor jezelf hebt. We zijn in alle opzichten behoorlijk verwend geraakt, bevolkingsdichtheid, temperatuur, tijd; we meten het allemaal af met andere maatstaven dan we ooit in Nederland voor mogelijk hielden.

Hi Nemo
Hi Nemo
©
Tonga, Vava'u

We vallen met onze neus in de boter: precies na aankomst in Tonga begint het "blue water festival", een feestweek voor cruisers. Niet helemaal toevallig natuurlijk, want elke cruiser weet dat het cycloonseizoen in aantocht is en dat je "nu ergens in dit gebied" terecht moet komen om vanuit hier een veilig heenkomen te zoeken. Dat veilige heenkomen is in de meeste gevallen Nieuw Zeeland en daarom is er ook een delegatie vanuit Nieuw Zeeland aanwezig om je alvast voor te lichten over de overtocht en aankomst in Nieuw Zeeland. Want zowel op gebied van formaliteiten als op het gebied van weersomstandigheden heeft de oversteek naar Nieuw Zeeland nogal wat voeten in aarde. Over de details zullen we het hebben in onze volgende blog maar om de sfeer te kunnen begrijpen is het al vast goed om te weten dat de naderende oversteek naar Nieuw Zeeland de gemoederen flink bezig houdt. De oversteek naar Nieuw Zeeland is veruit het meest complexe en spannende onderdeel van het hele Stille Zuidzee avontuur en de vanuit Nieuw Zeeland georganiseerde lezingen worden dan ook grif gevolgd.

Dansen voor de school
Dansen voor de school
©
Tonga, Vava'u, Neiafu
De lokale school heeft een prachtig programma opgezet voor ons en de bedoeling is dat ze daarmee geld inzamelen voor de aanschaf van schoolmateriaal. Er is veel werk gestoken in de dans- en zanguitvoeringen en de moeders hebben een overheerlijk buffet gemaakt van heerlijke lokale gerechten. Super initiatief; win-win!

De plaatselijke bevolking weet ook dat dit de tijd is waarop het land druk wordt bezocht door cruisers en organiseert op creatieve wijze tijdens het blue water festival een inzamelingsactie voor de school. Door gebrek aan overheidsfinancien worden scholen gerund door vrijwilligers en de aanschaf van studiematerialen is dan ook afhankelijk van giften. We worden uitgenodigd door de school die de kinderen in traditionele klederdrachten laat zingen en dansen. Tussendoor is er een geweldig luxe lunch die door de moeders van de schoolkinderen is bereid. Geheel onverplicht mag iedereen een kleine donatie doen en na afloop van het festival blijkt er genoeg te zijn ontvangen om het broodnodige kopieerapparaat te kunnen aanschaffen. Het siert de mensen hier dat ze niet hun hand ophouden maar gewoon een waardevolle dag organiseren zodat het een win-win situatie wordt voor alle betrokkenen. Het land is niet arm door gebrek aan inzet maar door tropische cyclonen die eens in de zoveel jaar afbreken wat er daarvoor met zoveel moeite is opgebouwd. Tropische cyclonen gebruiken warm zeewater als energiebron en door de stijging van de zeewatertemperatuur kunnen tropis che cyclonen steeds gemakkelijker ontstaan. Vijf jaar geleden is het land hard getroffen door een cycloon en de sporen ervan zijn nog steeds zichtbaar...

Een ander onderdeel van het "blue water festival" is een zeilrace voor de cruisers. Een voor ons onbekend enthousiasme onder cruisers - die vaak ex-racers zijn - laaide op.

Nu hebben cruisers, ook al zijn het ex-racers, wat ongebruikelijke handicaps: de boten zijn overbeladen door alle voorraden en apparatuur en voorzien van reminstallaties zoals zonnepanelen, windturbines en zonneschermen en kampen bovendien met een gebrek aan bemanning. De meeste handicaps zijn onontkoombaar maar aan het gebrek aan bemanning is natuurlijk wel wat te doen, en zo komen wij, samen met Neil en Jeanette van "Echo echo" terecht op zeilboot "Vaguebond" van het Vlaamse koppel An en Ivan. Voor ons is het de eerste keer dat we meedoen met een zeilrace en het is eigenlijk best hard werken. Wij vinden het normaal niet eens de moeite waard om voor een vier uur durend traject meer dan de standaard zeilgarderobe aan te spreken maar nu wisselen we in korte tijd veelvuldig van zeilvoering en blijven zo'n beetje voortdurend bezig met de zeilerij. Anders dan gebruikelijk begint en eindigt de race bij het verlaten respectievelijk weer aankomen aan de balie van het cafe, waarmee we extra tijdswinst scoren door met de dinghy vanaf de briefing naar de boot te scheuren en bij aankomst gewoon een deel van de bemanning (An en Ilona) overboord te laten springen om naar het cafe te zwemmen. Maar de moeite wordt beloond want we eindigen als eerste in de categorie "monohull". Het was een fantastische dag op een fantastische boot met een fantastisch team. Racen is leuk! Op de video zie je alleen de rustmomenten omdat niemand zijn handen vrij had om te filmen als we aan het werk waren.

Een korte fotoserie


Reacties

Naam:
Email:
Tekens over:


Erg leuk om een keer zo'n uitgebreid filmpje te mogen zien, fantastisch. En de rest is zoals altijd puur "jaloers" genieten wow! Ga zo door met ons laten genieten. We dachten dat de health officer de lokale dj tiesto was ;-) of doet hij dat erbij?
2
0

Super Leuk Dat filmpje!! Jullie zien er gezond en gelukkig uit! Happy christmas
2
0

Frans en Ank Veldman
Weer een mooi verhaal ! En wat een schitterende foto's van die schoolkinderen ! Lachwekkend zoals die autoriteit met -voorname functie -er uit ziet.
4
0

Als jullie deze "health officer" al ironisch dik vinden, moet je voor de grap de Belgische minister van volksgezondheid eens opzoeken.. ;-) en WAT en mooie foto's weer! We wachten in spanning af voor het volgende deel :-D
5
0

Frans Veldman
Opgezocht... en inderdaad HILARISCH! Aan het volgende deel wordt gewerkt, volgt zeer binnenkort!
2
0

contact